Veel Europeanen en Amerikanen zien de islam als een vijand, terwijl anderen van mening zijn dat het niet juist is om hier van een “vijand” te spreken en dat de zaken veel genuanceerder liggen. Wie heeft gelijk?
Laten we eerst kijken naar de geschiedenis. Mohammed stierf in het jaar 632 en geïnspireerd door hun nieuwe religie veroverden de Arabieren in snel tempo een groot deel van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In 711 staken zij de Middellandse Zee over bij Gibraltar en veroverden in korte tijd Spanje. In 725 trokken zij door naar Gallië, waar hun opmars in 732 bij Poitiers werd gestuit door Karel Martel. Omstreeks het jaar 1000 begon de opmars van het Ottomaanse rijk van de Turken en dit veroverde eerst het Arabische en vervolgens het christelijke Byzantijnse rijk (in 1453 viel Constantinopel). Hierna richtten de Turken de blik naar de Balkan en belegerde in 1529 en 1683 Wenen. Bij de Tweede Wereldoorlog vocht het Ottomaanse Rijk aan de kant van Duitsland en na de oorlog werd het opgedeeld, hetgeen veel bitterheid veroorzaakte. Historisch gezien moeten de islamitische landen in het Midden-Oosten zonder meer als een vijand worden beschouwd.
Laten we nu kijken naar de religieuze ontwikkeling. De islam is een monotheïstische godsdienst en komt in dit opzicht enigszins overeen met het jodendom en het christendom. De islam is zeer zendingsbewust en heeft als ideaal de gehele wereld te bekeren en te onderwerpen aan Alla. Een voorbeeld van hoe moeilijk het is om op religieus gebied met islamieten samen te leven levert het eindeloze geweld in Brits Indië, dat tenslotte in 1947 mede op voorstel van Ghandi werd gesplitst in een islamitisch Pakistan en een overwegend hindoeïstisch India. Voeg hierbij de vele terroristische aanslagen in naam van Alla van de laatste tientallen jaren en we moeten wel concluderen dat de islam momenteel globaal genomen als een vijand moet worden beschouwd.
Tenslotte de culturele ontwikkeling. Het Arabische rijk heeft (voortbouwend op het Perzische hellenisme) kortstondig een hoge cultuur voortgebracht (Bagdad, Cordoba). Maar door de inval van de militaristische Turken en de culturele inperkingen van de islam als religie kon die zich niet verder ontwikkelen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het verbod op muziek en de het zelfstandig denken belemmerende verplichte letterlijke interpretatie van oude geschriften. Een dergelijke cultuur is automatisch vijandig aan die van het westen.
Veel pacifisten willen de vijandigheid van de islam niet zien en wijzen op de ontwikkelingsmogelijkheden van de islam en op de vele goede en vreedzame mensen die in de islamitische landen wonen. Maar daarmee schep je geen vrede. Het is veel beter om de realiteit onder ogen te zien: de islam is momenteel de gevaarlijkste vijand van het westen.